No tak. Trzydzieści lat. Wiedźmin do wynajęcia za trzy tysiące orenĂłw. Gdy pojawił się w Wyzimie, w karczmie "Pod Lisem" nie był młodzieniaszkiem. Pobielałe włosy, szrama na twarzy i ten charakterystyczny, paskudny uśmiech. Zaczął od gĂłrnego C: trzech oprychĂłw, potem strzyga i kolejne stwory - ludzkie bądź nieludzkie - niegodne żyć w świecie, ktĂłry został nam dany. A potem Biały Wilk poszedł własną drogą. Ciernistą, tak bym to ujął, ale cĂłż, każdy uczy się na błędach. Gdzieś w oddali łypie do mnie znacząco Hollywood, ale na razie cieszmy się tym, co wyłowiła z wiedźmińskiego konkursu "Nowa Fantastyka" i superNOWA: jedenaście opowieści zainspirowanych losami Geralta oraz jego przyjaciĂłłek i kamratĂłw. Czytałem je z uwagą, nie ingerując. Są wśrĂłd uczestnikĂłw konkursu na "trzydziestkę" wiedźmina ludzie bardzo utalentowani. WkrĂłtce stworzą własne światy bądź zanegują istniejące. Nie straćmy ich z oczu!